30 grudnia każdy na ostatnich zakupach przed sylwestrowych, wszyscy przemykają to tu, to tam. Obijając się o ludzi obserwuje to co się dzieje w koło. Nikt nikogo nie zna. Czysta przypadkowość osób i zdarzeń.

Zaciekawiła mnie jedna sytuacja. Facet, kasa i kasjerka. On stoi coś do niej wymachuje, nie trudno się domyśleć, że to niemowa. Próbuje się porozumieć, ona stoi i błagalnym wzrokiem patrzy na ludzi pewnie myśląc " o co ci kurwa chodzi? " Nasze społeczeństwo stoi i co ? i nic. Każdy odchodził od kasy aby czasem nie musiał nic robić. Porażka.

Podszedłem bliżej obserwując całe zajście. Dwa szampany na kasie, ona woła paragon a chłop macha jak by go stado much obsiadło. I co....

5minut minęło, ochrona przybyła i tak nic. Kurdę jeszcze chłopa oskarżą zaraz o jakąś napaść.

Podszedłem, przeprosiłem i zasugerowałem, może on zgubił paragon. Wziąłem telefon, napisałem " Zgubił pan paragon? " dałem przeczytać.

Facet od razu się rozpromienił i przytaknął porządnie głową. Sprawa się rozwiązała w ciągu kilku sekund. Jego uścisk dłoni coś niesamowitego, a spojrzenie personelu tesco bezcenne aczkolwiek żałosne. Jednak to prawda, że motocykliści różnią się od puszkarzy. Ten uścisk dłoni był najfajniejszą rzeczą w tym roku. Przebił nawet kupno FZR. Wracałem do domu w ciepłym aucie, monotonność i brak wrażeń usypiały moje ciało. Nienawidzę jeździć autem, jasne jest wygodne na łeb się nie leje ale to tylko auto.... Przemierzając drogę, migające latarnie denerwowały mój układ nerwowy. A pobudzone neurony w moim przypadku to głupie myśli. Nie dużo minęło jak powstało w mojej głowie pytanie...

Czy jestem szczęśliwy? to chyba najważniejsze w życiu by być szczęśliwym. Nie wolno tu mylić śmiechu od szczęścia. Mam kochającą rodzinę, dobrych znajomych, auto i wymarzony motocykl. Nikt nigdy nie wyręczył mnie w jakiejkolwiek kwestii wymienionej wyżej. No nie licząc rodziny bo jej nie wybieramy. Znajomi są i zawsze będą dzięki nim ten świat jest lepszy, szczerością i byciem sobą wyrobiłem sobie u nich szacunek to najważniejsze. Auto i motocykl ciężki okres tyrki, który się opłacał. Być może szczęście przynosi pomoc innym tak jak dziś, fajniej się robi na sercu ogarnia taka niekontrolowana radość a przecież to nic wielkiego było. A jednak czegoś brakuje, jest mi dobrze na tym świecie ale jest coś co nie pozwala złożyć tej układanki w całość. Miłość, brak sezonu, ciągłe wydatki ? Nie wiem pewnie wszystkiego po trochu. Nowy rok lada dzień, pozamykałem wszystkie stare sprawy, uregulowałem długi, poukładałem sprawy osobiste. Tym optymistycznym, nie dokończonym tekstem kończę kolejny rok, kolejny rok na Riderblogu, kolejny rok bycia motocyklistą. Oby nadchodzący dał mi do końca opanować wheelie :D

Pozdrawiam, Odważny